Hoe verwoestijning tegen te gaan met herbebossing

Steeds meer gebieden op de wereld worden droger en droger. Het grootste deel op de wereld dat bestaat uit geërodeerde gebieden is geschikt voor bomen. Slecht een klein deel hiervan bestaat uit de polen, hooggebergtes en enkele pure zandwoestijnen. Deze gebieden zijn niet geschikt voor het planten van bomen.

Andere prairieachtige boomarme gebieden zijn ontstaan door natuurlijke begrazing of door menselijke veeteelt, waarna de wind helpt deze gebieden open te houden. Zeer grote gebieden zijn in de loop der tijd vooral door menselijk ingrijpen ontbost. Enerzijds door de steeds groeiende behoefte aan land en tuinbouwgrond, anderzijds door de behoefte aan hout voor ambachtelijke, industriële en huishoudelijke (houtskool) doeleinden. Ook overbegrazing door bijvoorbeeld de geit, die letterlijk hele voormalige bosgebieden tot nieuwe uitgestrekte woestijnen gekauwd heeft, is een probleem.

Kunnen we woestijnen weer in bos veranderen?

Soms gebruiken mensen het argument dat we woestijnen niet in bos kunnen veranderen, omdat bomen er niet zullen groeien. Dat is overigens niet waar: ooit waren de meeste woestijnen groen en de echte oorzaak van het ontstaan ervan, is de mensheid zelf. In de Bijbel is Israël beschreven als het land van melk en honing. Mesopotamië was het gebied waar de Toren van Babel was geconstrueerd en we weten allemaal hoe overweldigend de rijkdom was in die tijd in het nu arme en droge gebied. In Tunesië is een Colosseum in El Jem. Nu ligt dit midden in de woestijn, maar op het moment dat dit werd gebouwd was er plaats voor meer dan 30.000 mensen. Op dat moment was Noord-Afrika rijk en vruchtbaar wat aangetoond wordt doordat er zoveel mensen konden leven. We kennen allemaal de geschiedenis van Carthago en Egypte, toen rijk en overvloedig, nu arm als resultaat van de verwoestijning.

Verwoestijning veroorzaakt armoede en vruchtbare grond veroorzaakt rijkdom. Dat is waarom we de oppervlakte van de aarde moeten herstellen en het instrument om dat te doen is de boom.

De gebieden op de wereld waar ooit bomen stonden

Alle gele, oranje en rode gebieden op de kaart hieronder waren tot 2.000 jaar geleden bedekt met gezonde bossen. Nu zijn het onvruchtbare en niet-productieve woestijnen die armoede veroorzaken. Als we dit gebied opnieuw planten met bomen die economisch interessante producten produceren kunnen we het erosie probleem, het klimaatprobleem en het voedselprobleem oplossen. Op deze manier creëren we nieuwe welvaart. 

Hoe woestijn te veranderen vruchtbaar land

In een aantal landen vinden ontwikkelingen plaats om met dure en kapitaalintensieve methodes woestijnen te herbebossen. Het probleem met een aantal van deze methodes is dat ze vaak afhankelijk zijn van subsidie om uitvoerbaar te kunnen zijn. Als we 2 miljard hectare woestijn met bomen willen beplanten, wat het levensdoel van Pieter Hoff (uitvinder van de Groasis Ecologische Waterbesparende Technologie) is, dan is dit principe onmogelijk te gebruiken.

Het probleem is te groot om het met subsidie op te lossen. Het probleem moet zichzelf oplossen met het ontwikkelen van een principe waarmee een investeerder, NGO of overheid een goed rendement op de investering kan krijgen door het beplanten van de woestijnen. Rendement op de investering is het sleutelwoord en niet subsidie, als we 2 miljard bomen willen planten. Een ander probleem van veel oplossingen is dat ze niet duurzaam zijn: in veel gevallen wordt grondwater gebruikt dat gecreëerd is in de loop van duizenden jaren en nu verbruikt wordt in een paar honderd jaar. Om dit water te verbruiken worden grondwater pompen geïnstalleerd om het uit de grond te halen en er worden pompen geïnstalleerd om het naar de bomen te brengen. Naast het verbruik van grondwater wordt er ook energie verbruikt. Al met al mogen we zeggen dat veel van deze oplossingen niet duurzaam zijn en de meeste, zo niet alle, niet zullen leiden tot de oplossing die we nodig hebben. 

Een extra voordeel van de Waterboxx® plant cocoon is dat hij het graaien naar vruchtbaar land tegengaat. Tegenwoordig starten sommige bedrijven en stichtingen met het herbebossen van grote arealen vruchtbaar land met producten - zoals bijvoorbeeld suikerriet of bomen - die het mogelijk maken om biobrandstof te produceren. Dit betekent dat land dat in principe geschikt is om voedsel te produceren, gebruikt wordt om biobrandstof te produceren die mensen in rijke landen in hun auto kunnen tanken. Wij van Groasis vinden dat het onethisch is om biobrandstof te produceren waar je voedsel zou kunnen produceren. De Waterboxx® plant cocoon geeft ons de keuze om geërodeerd, rotsachtig of heel droog land te gebruiken en het mogelijk te maken om biobrandstof the te produceren door daar op grote schaal te bebossen en bovendien voor een lagere kostprijs dan op vruchtbaar land. Er ligt 2 miljard hectare land te wachten op deze oplossing. Lees alles over de gevaren van het graaien naar land.

Waar komt het idee van de Waterboxx® plant cocoon vandaan?

In Marokko in de Sahara woestijn “op rotsachtige grond” zag Pieter een methode die oud en duurzaam is en hij heeft delen van deze methoden gekopieerd. Zo zegt hij ‘’ik leerde van duizenden jaren oude methodes en vernieuwde deze met het Waterboxx® plant cocoon systeem.’’

Hun methode bestaat uit verschillende stappen:

1. Met een pikhouweel wordt een gat gemaakt van 60 x 40 x 40 cm;
2. Nu planten ze een kleine Pinus Nigra boom erin, om zo weinig mogelijk verdamping te hebben. Na het planten voegen ze 15 liter water toe. Dit water herstelt deels het capillair en als de losse grond inklinkt, ontwikkelt er zich een put in de grond. Deze put wordt gebruikt om verschillende keren water te geven tot de boom zelf kan overleven. Het is arbeidsintensief waardoor het niet op grote schaal kan worden toegepast, maar het werkt;
3. Op deze manier ontwikkelt er zich een veld met kleine dennenboompjes en na en aantal jaar groeien ze goed;
4. Dezelfde techniek is herhaald met Eucalyptus, hoewel ik het gebruik van lokale bomen uit de natuurlijke leefomgeving verkies;
5. Kijk naar de foto’s om te zien hoe de Sahara woestijn in Marokko wordt geplant.

In de Sahara zag Pieter ook interessante technieken voor “wandelende duinen’’:

1. Dit is een impressie van een wandelende duinen gebied. Kijk naar de erosie veroorzaakt door de sterke wind;
2. Eerst worden en palmbladeren geknipt waarvan hekken van 8 x 8 meter worden gemaakt;
3. Tamarix takken worden in de grond gestopt, er wordt ongeveer 30 liter water toegevoegd, en daarna wordt de steel bedekt met los zand. Na een tijdje begint een deel van de steel te groeien. Hier zie je een aantal voorbeelden;
4. Natuurlijk ontwikkelen niet alle Tamarix goed. Met de Waterboxx® plant cocoon zou het beter werken en de kans op succes zou tot een hoger slagingspercentage leiden;
5. Zie hier hoe wandelende duinen worden geplant in de Sahara woestijn in Marokko.

Conclusie 

Met de Waterboxx® plant cocoon kunnen we duizenden jaren oude technieken vernieuwen en het plant resultaat verbeteren. Deze manier van herstellen van woestijnen of rotsachtige gebieden is erg kosten aantrekkelijk en erg duurzaam omdat het water gebruikt uit de lucht en geen elektriciteit gebruikt.